Το ΠΑΣΟΚίζειν εστί θρασείν

Στ’ αφρισμένα νερά

της μακάριας θάλασσας,

στο πολύβουο ξέσπασμα

ευωδιαστών κυμάτων,

στον ζωντανό παλμό

της καρδιάς του κόσμου,

καταποντίσου -βυθίσου

ανήξερα-  τι υπέροχη ηδονή!

(Βάγκνερ, Τριστάνος και Ισόλδη , πράξη γ’, σκηνή γ’)

 

 

 

Νους εκ του νοός. Η ετυμολογία της λέξεως θεωρείται “σκοτεινή” κατά τους λεξικογράφους.
Πολλές υποθέσεις μπορούν να γίνουν και μία από αυτές έχει να κάνει με τη λέξη νέω, που σημαίνει κολυμπώ, μιας και η λέξη νοός σημαίνει “ρεύμα σκέψεων και συναισθημάτων”.
Το νέω όμως, σχετίζεται με τη θάλασσα και τον ωκεανό (που αναφέραμε ήδη, ότι στο συμβολισμό αντιστοιχεί με την πνευματικότητα), όπου μια εκδοχή της ετυμολογίας της λέξης σημαίνει ο “περιβάλλον” και πώς να μην είναι έτσι, όταν ο ωκεανός είναι αυτός που περιβάλλει τη γη.
Η λέξη περιβάλλω σημαίνει και κατοικώ, συχνάζω εις έναν τόπο. Άρα, ο Νους όπου γεννήθηκε ο Διόνυσος, σημαίνει τον έγκλειστο (κάτοικο) ενός μορφικού σώματος, μιας και το ουσιαστικό νόος – νους φανερώνει την ταύτιση του νέω – κατοικώ και του ναίω – ρέω, τρέχω. (πηγή)

 

 

 

 

 

 

(γραμματόσημο του Τρίτου Ράιχ, 1933)

(τραγούδι: Concrete Blonde – Jenny I read)