Ζήσε το μύθο σου στην Ελλάδα

Αυτός που κρατούσε πραγματικά σε απόσταση τους Άγγλους, που τους αντιμετώπιζε όπως τους ήξερε καλά, σαν ένα πολύ επικίνδυνο εφιάλτη που δεν είχε καμιά θέση στη ζωή της πατρίδας του, ήταν ο Πολύκαρπος Ιωαννίδης. Άνθρωπος ευθύς και έντιμος, φύσει ευγενικός. Μπορεί, μάλιστα, να τον πείραζε που δεν είχε την ικανότητα και τη δύναμη να τους μισεί όσο τους άξιζε. Δεν είχε, όμως, ούτε αυταπάτες. Από τη μιά έβλεπε καθαρά πως ο αγώνας για την Ένωση και την απαλλαγή από τους Άγγλους, με τον Μακάριο αρχηγό, δεν πήγαινε καθόλου καλά, κι από την άλλη δεν ήθελε καν ν’ ασχολείται μαζί τους.

Γνώριζε, φυσικά, πως οι δεσμοφύλακές τους δεν ήταν παρά εντεταλμένοι υπάλληλοι, που ούτε η άποψή τους είχε καμιά σημασία ούτε βέβαια είχαν λόγο στη λήψη των αποφάσεων που τον ενδιέφεραν. Αυτό που μπορούσαν να κάμουν ήταν να εισπράττουν από τους εξόριστους και να μεταφέρουν το πνεύμα της απόφασης για ελευθερία της πατρίδας τους, πνεύμα ανυποχώρητης αντίστασης. Κι αυτό έκαμνε. Παρά την καλή γνώση της αγγλικής που είχε –αυτός είχε γράψει, με την άφιξή τους εκεί, δυο επιστολές διαμαρτυρίας, όπως και την απόφαση και τους λόγους για την απεργία πείνας–, ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορούσε να δείξει την περιφρόνησή του γι’ αυτούς, που θεωρούνταν πολιτισμένοι, αλλά δεν είχαν πρόβλημα να διατηρούν άλλα έθνη υπόδουλα, ήταν τουλάχιστον να αρνείται να μιλά τη γλώσσα τους.

Ακόμα κι αυτή την έγνοια του Μακαρίου για καλυτέρευση των αγγλικών του, όπως και την φροντίδα του να διατηρεί καλές σχέσεις με όλους, την καταλάβαινε μόνο ως ένδειξη ότι ο Αρχιεπίσκοπος δεν είχε πάντα και αποκλειστικά στο νου του την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Που όταν θα γινόταν, θα τον έστελνε πίσω στις αληθινές του διαστάσεις. Σ’ εκείνες δηλαδή του απλού Αρχιεπισκόπου, μιας αυτοκέφαλης Εκκλησίας, ενός ακόμα νησιού της Ελλάδος, στο ανατολικότερό της σύνορο, όπου θα ‘χε όλο τον καιρό στη διάθεσή του να μάθει όσα εγγλέζικα τραβούσε η ψυχή του.

[…]

Στο μεταξύ πίσω στην Κύπρο, στις 18 Ιανουαρίου 1957, σκοτώθηκε σε σύγκρουση με Βρετανούς στρατιώτες ο Μάρκος Δράκος, 24 ετών. Έφερε 13 τραύματα από σφαίρες στο κεφάλι, στο λαιμό, στο πρόσωπο, στο στήθος και αλλού.